woensdag 29 oktober 2014

opvoeden

Toen we de jongens naar de peuterspeelzaal brachten liepen er al snel ouders in en uit om hun kinderen te brengen. Toen kwam er een moeder met haar kindje aan de hand binnen gelopen. Goedemorgen, zei ze met het kind aan haar hand. Ze werden gegroet door de ouders die op dat moment binnen waren. Al snel begon het kind aan de hand van moeder te trekken. Mama ik wil niet naar school. Mama ik wil naar huis. Mama ik wil niet. Waarop de moeder naar de leidster toe liep en zei ik neem .... weer mee naar huis tot de volgende keer. Met verbazing heb ik het bekeken.

De juf keek me aan en ik kon me niet inhouden. Voordat ik het wist floepte ik het er uit. Dat hebben die van mij niet te willen. Hup naar school. Ja gaf ze als reactie dat lijkt mij ook niet meer dan normaal. Achter af gezien had ik natuurlijk mijn mond moeten houden. Met het feit dat ze het kind weer mee naar huis nam heeft ze zich zelf genoeg voor schut gezet denk ik. En bemoeien of bekritiseren van ander mans opvoeding ga je toch wel over een lijn.( vind ik) Dat komt denk ik ook wel omdat ik er zelf een hekel aan heb als iemand anders zich met de opvoeding van onze kinderen bemoeid. Al dan niet ongevraagd! En nu deed ik het zelf.

Later toen ik er over nadacht kon ik alleen maar denken wat gaat dit 3 jarige kind het nog moeilijk krijgen. Als je van je ouders altijd je zin krijgt. Hoe leer je dan later om gaan met tegen slag? Of met dingen die gedaan moeten worden waar je geen zin in hebt? Nog altijd ben ik verbaasd over het handelen van de moeder. Vooral omdat het niet eens bij mij opkomt dat mijn kinderen een keus zouden hebben. Ach gelukkig zijn we allemaal anders.

1 opmerking: