Op het moment ben ik nogal in gevecht met mezelf en de grenzen.
Grenzen waar ik afgelopen week ver over heen gegaan ben. En toch maar door gaan hoe eigenwijs kun je zijn. Inmiddels had ik na al die jaren ziek zijn wel beter moeten weten.
Het begon met de voorbereiden voor de verjaardag van oudste. Daarna zijn daadwerkelijke verjaardag. Hoewel we altijd een beperkt aantal mensen uitnodigen op vast staande tijden. In de ochtend een aantal mensen met de koffie. Dan nog een groep in de middag en dan klaar. Voor het eten is iedereen weer naar huis. Toch bleek het te veel te zijn. Ik was niet meer in staat om nog een maaltijd op tafel te krijgen dus haalde manlief vlees, friet en een salade af bij de griek. Wat overigens totaal geen straf was om op te eten maar wel erg prijzig.
De dagen erna hikte ik erg tegen alle dagelijkse dingen aan. Toch door gaan want ja de boodschappen moeten echt gehaald worden. En de traktatie moest nog in elkaar geknutseld worden. Gelukkig had ik daar hulp bij van manlief. Woensdag de echte verjaardag van oudste die stond in het teken van het trakteren op school. Ondanks dat ik erg moe was wilde manlief en ik, ons in het geheim gesmede plan door zetten. We hadden namelijk nog tegoedbonnen om een dagje te komen zwemmen van Center Parcs na ons muizenavontuur.
Tussen de middag smeerde ik boterhammen voor man en de kinderen en pakte voor mezelf een rol rijstwafels in. We vertrokken na het dichtstbijzijnde park waar zoontje een gat in de lucht sprong. Hij was echt ontzettend blij met de zwem verassing. We zwommen een rondje als gezin en daarna vermaakte manlief zich met de kinderen in het kinderspeelbad terwijl ik heerlijk zat toe te kijken. Af en toe een plas pauze om daarna snel het bad weer in te plonsen. Om een uur of 4 kregen de kinderen erge trek en aten ze de van huis meegebrachte broodjes op en dronken een pakje drinken. We hadden thuis bedacht dat we wel een frietje zouden halen als avondeten in het zwembad. Dit plan hebben we maar los gelaten omdat ik wel erg graag naar huis toe wilde. We zwommen met zijn alle nog een rondje in het zwembad en daarna bubbelde ik nog wat in het bubbelbad terwijl manlief met de kinderen nog een laatste keer van de glijbaan ging. Wat was ik blij dat we aangekleed en wel in de auto zaten op weg naar huis. En helemaal toen we eenmaal thuis waren zodat ik op de bank kon liggen met de kinderen een filmpje kijken. Manlief bakte de frietjes en na het eten verruilde ik de bank in voor mijn bedje.
Donderdag en vrijdag hield ik mij zo rustig mogelijk. Dat moest ook wel want terwijl manlief de nachten werkten draaide ik met jongste zoontje ook een nachtdienst. Hij was klaar wakker de nachten. Zat recht op in bed en wilde niet meer slapen. Uiteindelijk hebben we wat filmpjes gekeken op netflix. Die nachten sliep ik 1,5 uur en 3 uur. Ik was dus super moe en de pijn werd ook steeds erger. Maar hey, gewoon door gaan. Want er moest nog het een en ander geregeld worden want voor zondag stond er een surprise party op de planning voor mijn schoonvader die 60 word.
Zondag op de dag van het feestje kon ik amper mijn bed uit komen ik had veel pijn. Hup niet aan stellen eerst het huis op orde, stoffen en stofzuigen en nog een was in de machine. In de middag gingen we naar de bowlingbaan. Ik wist amper hoe ik moest zitten of staan. Heel erg gezellig was ik niet. Aan het bowlen deed ik niet mee. Wisselde het zitten met een rondje lopen geregeld af. Eenmaal aan tafel met het eten bleek dat er iets niet goed gegaan was en dat er geen mogelijkheid was om glutenvrij te eten. Heel fijn.(NOT!) Ze stelde voor om een salade te maken en daar had ik wel oren na. Prima toch opgelost. Ik had door gegeven graag een kale salade te willen zonder poespas en dressing. De dressing zat in een apart schaaltje. Heel fijn want er zijn niet veel dressings die ik zonder gevaar eten kan. Maar de salade hadden ze helaas opgeleukt met paprika, kaas en noten. En die 3 dingen zijn nou net de dingen die ik niet eten kan. Heel lief en goed bedoelt natuurlijk. Ik probeerde wat om de toevoegingen heen te eten maar was eigenlijk wel klaar met het feestje. Na het hoofdgerecht gaf ik manlief aan dat ik wel erg graag naar huis toe wilde. We namen afscheid en gingen naar huis.
Thuis legde manlief de kinderen in bed en ik kroop zelf ook mijn bed in. In bed stortte ik compleet in. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Boos op mezelf, Boos op mijn lichaam. Waarom laat ik het steeds gebeuren en ga ik over mijn grenzen? Boos omdat mijn lichaam zoveel minder kan dan anderen. Boos dat ik altijd meer wil dan ik kan. Boos op alles. Maar vooral ook verdriet.
Maandag ochtend dacht ik me wel beter te voelen en wilde perse zelf oudste naar school brengen. Wat viel dat tegen zeg! Op de weg terug wist ik bijna niet meer hoe ik vooruit moest komen. Thuis gekomen helemaal bezweet Dwong manlief mij om mijn bed terug in te gaan. De hele maandag lag ik in bed en staarde voor me uit, doezelde wat weg en staarde weer verder.
Dinsdag ochtend trok ik de rits van mijn laarzen stuk. Dus was ik genoodzaakt om op pad te gaan voor nieuwe schoenen. Minimalisme is leuk maar niet altijd praktisch op een paar teenslippers door de regen. Het laten repareren van de laarzen was geen optie meer want na 3 jaar waren de zolen ook af en de meeste steun al verdwenen. Omdat ik een pest hekel heb aan winkelen en mijn energie op was kocht ik het 6e paar schoenen wat ik aan had ook al zaten ze voor geen meter. Dat bleek totaal geen goede zet te zijn want ik was het winkel centrum nog niet uit of ik kon geen stap meer zetten. Terug naar de schoenenwinkel dus. Daar mocht ik gelukkig de schoenen omruilen. Er werd net zo lang gepast en gezocht tot ik het perfecte paar in handen had. Ook werden er nog diverse zooltjes in gepast zodat de laarsjes echt goed zaten. Opgelucht verliet ik de 2e keer de schoenenwinkel.
Vandaag sleep ik mezelf wederom vooruit. Ik mag zo op school luizen controle doen bij de kinderen. En voor vanavond staat er sint maarten lopen op het programma. Eigenlijk weet ik nu al dat het veel te veel is. Maar ja..... Dat gevecht eh met die grenzen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten